Λιγότερες πιθανότητες για εξωσωματική στις παχύσαρκες

Οι παχύσαρκες γυναίκες έχουν περισσότερη δυσκολία επίτευξης κύησης και απόκτησης παιδιού μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, αποφαίνεται μεγάλη αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Fertility and Sterility.

Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν με επικεφαλής την Δρ Μπάρμπαρα Λουκ διαπίστωσαν ότι οι υπέρβαρες ή παχύσαρκες γυναίκες είχαν μικρότερες πιθανότητες κύησης μετά από θεραπεία γονιμότητας, συγκριτικά με γυναίκες κανονικού βάρους, και όταν τελικά κατάφερναν να κυοφορήσουν, απέβαλαν συχνότερα.

Το παρατηρούμενο αυτό πρότυπο ήταν συχνότερο μεταξύ των γυναικών που είχαν κάνει χρήση των δικών τους ωαρίων, χωρίς να έχει προηγηθεί κατάψυξή τους.

Τα στοιχεία αυτά ενισχύουν παλαιότερες μελέτες που είχαν καταδείξει χειρότερα αποτελέσματα της εξωσωματικής γονιμοποίησης στις βαρύτερες γυναίκες. Δεν αποδεικνύεται ωστόσο ότι τα περιττά κιλά είναι απολύτως υπεύθυνα για τα αναπαραγωγικά προβλήματα των συγκεκριμένων γυναικών.

Η Δρ Λουκ που θέλησε να απαντήσει σ' αυτό το ερώτημα χρησιμοποίησε στοιχεία από το σύστημα αναφοράς των ΗΠΑ για τις θεραπείες εξωσωματικής γονιμοποίησης. Συνολικά εντοπίστηκαν δεδομένα για 150.000 θεραπευτικούς κύκλους γονιμότητας που είχαν γίνει το 2007 και το 2008 σε 361 διαφορετικές κλινικές.

Για κάθε κύκλο, το σύστημα αναφορά περιλάμβανε και την πιθανή ακύρωση του κύκλου, αν συντέλεσε σε εγκυμοσύνη, αν η κύηση τερματίστηκε πρόωρα (αποβολή ή θνησιγένεια) ή αν η γυναίκα απέκτησε υγιές παιδί. Για τους περισσότερους θεραπευτικούς κύκλους, υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία για το ύψος και το βάρος της γυναίκες πριν την έναρξη της θεραπείας.

Από την αρχή μέχρι και το τέλος της θεραπείας γονιμότητας, οι παχύσαρκες γυναίκες είχαν χειρότερα αποτελέσματα. Περίπου το 9% των κύκλων στις γυναίκες με φυσιολογικό βάρος διεκόπη πρόωρα, συγκριτικά με το 16% των θεραπειών στις παχύσαρκες γυναίκες (άνω των 136 κιλών).

Οι γυναίκες με κανονικό βάρος είχαν 43% πιθανότητα κύησης για κάθε κύκλο θεραπείας με χρήση δικών τους, μη κατεψυγμένων, ωαρίων, συγκριτικά με το 36% στις παχύσαρκες. Η τάση αυτή αφορούσε και όσες κατάφερναν να κυοφορήσουν, με τις βαρύτερες να έχουν διπλάσιες πιθανότητα από τις φυσιολογικούς βάρους γυναίκες να χάσουν το παιδί.

Η Δρ Λουκ εξηγεί ότι οι αδύνατες και οι παχύσαρκες γυναίκες έχουν διαφορετικά αίτια υπογονιμότητας. Για παράδειγμα, οι αδύνατες και οι γυναίκες με κανονικό βάρος που πήραν μέρος στην έρευνα, είχαν γενικώς υψηλότερα ποσοστά ενδομητρίωσης (πάθηση όπου τα κύτταρα από το τοίχωμα της μήτρας αναπτύσσονται εκτός αυτής, σε όργανα όπως οι ωοθήκες). Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (διογκώνονται οι ωοθήκες και περιέχουν αρκετές μικρές κύστες) ήταν συχνότερο μεταξύ των πολύ παχύσαρκων γυναικών.

Στην μελέτη δεν υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία για τον τρόπο ζωής των γυναικών, καθώς και αυτός μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα της εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπως επίσης και άλλα χαρακτηριστικά των συντρόφων τους, περιλαμβανομένου και του ανδρικού βάρους.