Κουτσομπόλα δε γίνεσαι... γεννιέσαι!

Στην παιδική ηλικία έχει τις ρίζες της η - μία από τις πολλές - διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών, που καθιστά τις δεύτερες πιο εκφραστικές και πιο "ανοιχτές" στο να μιλούν ασταμάτητα και να συζητούν για ό,τι τις προβληματίζει είτε τις αφορά άμεσα είτε όχι.
Τρεις διαδοχικές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι, με τη συμμετοχή 2.000 παιδιών και εφήβων, κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι τα αγόρια δε διστάζουν να εκφράσουν τις σκέψεις τους, απλώς δεν βρίσκουν χρησιμότητα στο να τις μοιραστούν με άλλους.
Μάλιστα, ο λόγος που δεν το κάνουν είναι επειδή δεν θεωρούν ότι θα τους προσφέρει κάτι.
Αντίθετα, τα κορίτσια αναλώνονται σε πολυ(υυυυυυύ)ωρες συζητήσεις, επειδή πιστεύουν ότι έτσι θα νιώσουν καλύτερα.
Στην ενήλικη ζωή πια, οι γυναίκες πιέζουν τους συντρόφους τους να τους μιλήσουν, για να τους κάνουν να νιώσουν καλύτερα, ενώ εκείνοι αρνούνται, πιστεύοντας πως το μόνο αποτέλεσμα θα είναι η διόγκωση του προβλήματος.
Όπως συμπέραναν οι ερευνητές, τα κορίτσια που αναλώνονται διαρκώς στις αρνητικές σκέψεις τους, είναι περισσότερο επιρρεπή στην εμφάνιση άγχους ή κατάθλιψης από ότι τα αγόρια, και αυτό συμβαίνει κυρίως για θέματα που οι γυναίκες δεν μπορούν να διαχειριστούν.